سردرد – قسمت سوم
کلینیک چند تخصصی درد دکتر محسن پور
– درمان سردرد میگرنی :
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDS)
این داروها در کاهش شدت و مدت حمله میگرن موثر هستند. در حقیقت، بسیاری از بیماران با مصرف خودسرانه این داروها حملات خود را درمان می کنند. بیشترین تاثیر این داروها زمانی است که در ابتدای شروع یک حمله استفاده شوند. تاثیر این داروها در حملات متوسط تا شدید میگرنی، کمتر از میزان مطلوب است. ترکیب استامینوفن، آسپرین و کافئین بوسیله سازمان غذا و دارو برای درمان حملات خفیف تا متوسط مورد تایید قرار گرفته است. نشان داده شده است که تاثیر ترکیب آسپرین و متوکلوپرامید، معادل سوماتریپتان می باشد. عوارض جانبی مهم این ترکیبات، سوء هاضمه و تحریک معده و روده است.
آگونیست های سروتونین
خوراکی
تحریک گیرنده های سروتونین میتواند موجب توقف یک حمله حاد میگرن گردد. ارگوتامین و دی هیدروارگوتامین، سوماتریپتان در حال حاضر برای درمان میگرن در برخی از کشورها در دسترس می باشد.
متاسفانه درمان تک دارویی و خوراکی با یک اگونیست سروتونین باعث ایجاد بهبودی سریع، مداوم و کامل در همه بیمارن نمی شود. تریپتانها در میگرن با اُورا موثر نبوده، مگر اینکه بعد از پایان اُورا و شروع سردرد تجویز شوند. این داروها را نباید در بیماران با سابقه بیماری قلبی، عروقی و سکته مغزی تجویز نمود. عود سردرد یکی دیگر از محدودیت های مصرف تریپتان بوده و گاهی اوقات در بسیاری از بیماران دیده می شود.
مقدار متوسط خوراکی ارگوتامین برای یک حمله میگرنی ۲ میلیگرم است. برای بالا بردن جذب و تقویت اثر ضد درد ترکیبات خوراکی ارگوتامین، اغلب حاوی ۱۰۰ میلیگرم کافئین نیز میباشند. ارگوتامین در مقایسه با تریپتانها، معمولاً باعث تهوع بیشتری شده ولی عود سردرد کمتری با آن مشاهده میشود.
سردرد – قسمت سوم
تزریقی
سوماتریپتان برای حملات حاد میگرن مورد تایید سازمان غذا و دارو قرار گرفته است. سوماتریپتان زیر جلدی به میزان ۶ میلی گرم در ۷۰ تا ۸۰ درصد بیماران موثر است.
سایر داروها برای حمله حاد میگرن
مخدرها در درمان حاد میگرن موثر هستند. بطور مثال، تجویز پتیدین به میزان ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم در بخش اورژانس بصورت شایع استفاده می شود، ولی این رژیم برای بیماران با حملات راجعه کمتر از حد مطلوب اثر دارد. مخدرها عامل اصلی سردرد را درمان نمیکنند، بلکه حس درد را تغییر میدهند. بعلاوه، در بیمارانی که مخدرهای خوراکی مانند اُکسی کودون یا هیدروکودون مصرف می کنند، اعتیاد به این ترکیبات می تواند درمان میگرن را دچار اختلال کند. تمایل زیاد به مصرف این ترکیبات یا قطع اینها می تواند سردرد میگرنی را تشدید کند. بنابراین، مخدرها را باید فقط برای موارد حملات شدید و با دفعات کم استفاده نمود که به سایر داروها پاسخ نمی دهند.
درمانهای پیشگیری کننده برای میگرن
بیمارانیکه دفعات حملات میگرن آنان افزایش یافته است، یا دچار حملاتی هستند که به درمان مرحله حاد پاسخ نداده یا بخوبی پاسخ نمیدهند، کاندید مناسبی برای درمان پیشگیرانه هستند. بطور کلی، درمان پیشگیرانه را باید در بیمارانی در نظر گرفت که دچار ۵ حمله یا بیشتر در ماه شده اند. استفاده از بسیاری از این داروها همراه با عوارض قابل توجهی میباشد. همچنین تعیین مقدار دارو میتواند دشوار باشد، زیرا مقادیر توصیه شده برای مواردی غیر از میگرن در نظر گرفته شده است. چگونگی اثر این داروها بخوبی مشخص نشده است. بنظر میرسد که موجب کاهش حساسیت مغز بعنوان زیربنای میگرن میگردند. در ابتدا کمترین مقدار ممکن را برای شروع توصیه میکنند و سپس میتوان مقدار دارو را تا رسیدن به بیشترین اثر قابل قبول افزایش داد.
داروهای مورد تایید سازمان غذا و دارو برای پیشگیری میگرن شامل: پروپرانولول، تیمولول، والپروات سدیم، توپیرامات و متی سرژید میباشند. سایر داروهایی که اثر پیشگیرانه برای میگرن دارند عبارت از: آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین، فلوناریزین، فنلزین، گاباپنتین و سیپروهپتادین هستند. احتمال موفقیت با هر یک از این داروهای ضد میگرن ۵۰ تا ۷۵درصد میباشد. بسیاری از بیماران با مقادیر پایین آمی تریپتیلین، پروپرانولول، توپیرامات، گاباپنتین یا والپروات سدیم کنترل میشوند. درصورت دستیابی به اثرات مطلوب، دارو برای ۵ تا ۶ ماه داده میشود و سپس از مقدار آن به آهستگی کاسته شده تا نیاز به ادامه درمان مورد بررسی قرار گیرد. برخی از بیماران قادر به قطع دارو بوده و دچار حملات کمتر و خفیف تری میشوند که این مسئله نشاندهنده آن است که این داروها شاید سیر طبیعی میگرن را تغییر دهند.
سردرد – قسمت سوم
ادامه دارد….
(بازدید کل 177
, بازدید امروز 1
, تعداد بازدید کل صفحات 31,753 )